تأثیر رویکرد محله‌محوری در برقراری امنیت عمومی (مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی تهران بزرگ)

زمینه و هدف: امنیت از ضروریات جامعه بشری است، آحاد جامعه برای زندگی روزانه باید آسودگی خیال و امنیت کامل داشته باشند. نیروی انتظامی به عنوان سازمان متولی برقراری امنیت در کشور، با اتخاذ رویکرد محله‌محوری سعی داشته است، امنیت عمومی را در شهر برقرار کند، هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر رویکرد محله‌محوری در برقراری امنیت عمومی است. روش‌شناسی: این پژوهش از لحاظ ماهیت، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این تحقیق 160 نفر شامل رؤسای کلانتری و مدیران پیشگیری کلانتری‌های تهران بزرگ می‌باشد که با استفاده از جدول مورگان، تعداد 111 نفر به عنوان نمونه تعیین شدند. یافته‌ها: میزان اهمیت تمامی مؤلفه‌های سازماندهی محلی، هویت و بافت محله در سطح اطمینان 95 درصد و بالاتر از وضعیت موجود آن می‌باشد، یعنی مطلوبیت شاخص‌های ارائه شده، بیشتر از میزان توجه به آن‌ها است. نتیجه‌گیری: نتیجه تحقیق مؤید آن است که در وضعیت موجود در مؤلفه سازماندهی محلی، بیشترین و کمترین شکاف به ترتیب مربوط به کنترل با دوربین و مساجد بوده است، اما در مؤلفه هویت محله، بیشترین و کمترین شکاف به ترتیب مربوط به وابستگی و تعهد ساکنین است و در نهایت در مؤلفه بافت محله، بیشترین و کمترین شکاف به ترتیب مربوط به بافت محله و تراکم مسکونی بوده است. ارزیابی پاسخ‌دهندگان از وضعیت موجود هر سه شاخص بافت محله نامطلوب بوده است و رضایت نسبی از این مؤلفه وجود ندارد. در نتیجه، اتخاذ رویکرد محله‌محوری در برقراری امنیت در تهران بزرگ تأثیر دارد.